Promienie marcowego już słońca figlarnie i nieśmiało tańcowały po usteckiej plaży, roztapiając kolejne warstwy utworzonych przez mróz czap na falochronnych palach. Po to, aby ślizgając się w kroplach wody powstałej z lodu, skrząc się, błyszcząc niczym klejnot najdroższy, mieniąc kolorami tęczy wylądować w słoneczniej Bałtyku poświacie. Coś się kończy i coś się zaczyna, wody w morzu przybywa. Czuć wiosnę, choć zima jeszcze w swych okowach nadmorską ziemię dziarsko trzyma. Uchwycić świat w jego zmienności, zarejestrować w swym umyśle momenty zmian, zatrzymać w pamięci te chwile i móc do nich wracać codziennie przez wieki, chociażby na chwilę- ech życie.

W pewnym miejscu w Anglii znajduje się pusty grób. Nie jest ani wybitnie wspaniały z wyglądu, ani nie bryluje na tle innych przepięknym otoczeniem. Widnieje na nim tylko krótki napis - "Najnieszczęśliwszemu".  Ten napis jest tak znaczący: wstrząsający albo zachwycający - dla każdego kto w cichości duszy próbował pogodzić się z myślą, że jest najnieszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Zależnie od nastroju, zależnie od okoliczności ważymy się na ocenę naszego jestestwa w świecie. Co więcej, szukamy sensu istnienia we wszechświecie!

Świat jest dynamiczny, wszystko odbywa się w bezustannym ruchu z nieodłącznym a nieubłaganym upływem czasu. Okazuje się, że trwałe rzeczy nie istnieją, bowiem wszystko, co istnieje przybywa, jest chwile teraźniejszą i .....znika.

Trzeba nauczyć się z tym żyć, tolerować to na co nie mamy wpływu i wypasać swoje zmysły na obfitych pastwiskach aktów przemijania.Panta rhei kai ouden menei - wszystko płynie, nic nie stoi w miejscu- heraklitowska teoria jakże celnie ujmuje nasz pęd za uchwyceniem pięknych chwil, cudownych przeżyć. Chęć zapisania ich na kliszy naszej pamięci na przyszłość, na zaś. Dla naszych, niekiedy egoistycznych, wyidealizowanych wspomnień, dla powrotów w krainę szczęścia.

Profesor Władysław Tatarkiewicz uważał szczęście za uzasadnione, gdy się jest trwale zadowolonym z życia. Według badań amerykańskich z lat 90. ten stan zależy w 50% od genów, w 10% od tego, czy mamy w życiu szczęście, czy pecha, a w 40% od naszego nastawienia życiowego.Geny i szczęście, to fikcja. Wytwór fantazji wszechświata, na które nie mamy wpływu. Natomiast nastawienie nasze jest całkowicie zależne od nas. To od nas zależy, czy aby szczęśliwie spędzić dzień potrzebujemy wygranej głównej w totolotka, czy wystarczy piękny wschód słońca tego ranka i spotkanie z życzliwymi ludźmi. 

Ja osobiście nie lubię kobiecych kobiet i męskich mężczyzn. Kobiece kobiety szukają oparcia opiekuńczego w mężczyznach, pindrzą się i grają słodkie idiotki. Mężczyźni męscy podają "swoim" kobietom mocarne ramię, pełnią rolę głowy domu, reperują ambitnie samochody i pralki, zajmują się zdobywaniem kobiet, lub przynajmniej powodzenia u nich. Jednak wiem, że jest to nieodłączny element gry płci i nawet równouprawnienie niczego tutaj nie zmieni. Każdy z nas szuka swego szczęścia, tak samo jak i przystani. Każdy na swój sposób, swego szczęścia, bo każdy ma inny wzór, sposób, wyobrażenie, oczekiwanie....

Jeszcze jedna skrząca kropla się zsunęła się po owalnym pniu w czeluść bezwładnej, szarej masy Bałtyku...