Na brzegu basenu leżał zwiędły liść, musiał wpaść przez okno, mały listek z drzewa, którego nazwy sobie nie przypominam, patrzę na niego, napawam się tym tak osobliwym znakiem przemijalności, która przejmuje nas grozą, a bez której wszak nie byłoby piękna.

[Hermann Hesse — Kuracjusz (Porządek dnia)]

Przemijanie to temat trudny, często pomijany, a mimo to obecny w naszym życiu przez cały czas, od narodzin aż do śmierci, ba, nawet po naszej śmierci nie pozbędziemy się wątku przemijania, ponieważ nasze zwłoki nadal są poddawane jego działaniu. Mało tego, jedno pokolenie odchodzi, nadchodzi drugie, więc jest to proces bardzo rozległy i złożony. W takim razie możemy mówić o przemijaniu jednego człowieka, jak również o przemijaniu dziejowym. Ale czym jest to przemijanie? Jaka jest jego istota? Co to za zjawisko? Cieszymy się na myśl, że przeminie postać tego świata, a przyjdzie kolejna, inna, ciekawsza, bo może i nie lepsza. Podobnie jak rodząca marzy o chwili, kiedy usłyszy głos swojego dziecka i skończą się jej bóle, podobnie jak marynarz nie może się doczekać końca męczącego rejsu. Przemijająca postać tego świata ustąpi miejsca jego postaci ostatecznej.... Przemijanie to jedno z podstawowych pojęć filozoficznych. Przemija młodość, bezpowrotnie mijają chwile szczęśliwe, no i te bardziej okrutne i to napawa nas albo smutkiem,albo też nadzieją. W przemijaniu jest coś optymistycznego, gdyż "czas goi rany", wspomnieniami rekompensuje nam to, co straciliśmy. W codziennym życiu towarzyszy nam pośpiech, rzadko znajdujemy czas na refleksję nad życiem i jego przemijaniem. Wczasy w Ustce, spacer brzegiem morza, wydmami, laskiem nadmorskim, promenadą daje nam szansę na ogarnięcie tego wszystkiego, co na co dzień wymyka nam się z rąk, przecieka przez palce. Warto zastanowić się, czy potrafimy docenić to, co mamy, zanim czas sprawi, że cenimy to, co mieliśmy. Każdego z nas życie jest wartością. To od nas zależy, jak je przeżyjemy. Czy umiemy określić nasze cele życiowe, priorytety? Czy wystarczy nam determinacji w dążeniu do ich realizacji, na ile będziemy potrafili wyrzec się przyjemności w codziennych obowiązkach mając tak ważny cel do osiągnięcia? Jaką przyjęliśmy hierarchię wartości? Stefan Kisielewski powiedział: "Czas to bogactwo, którego nie można zaoszczędzić, trzeba je wydawać". Ja od siebie dodam: umiejętnie wydawać. Czesław Miłosz w wieku 57 lat napisał następujące słowa: 
Tak mało powiedziałem.

Krótkie dni. 
Krótkie dni,

Krótkie noce,

Krótkie lata. 
Tak mało powiedziałem,

Nie zdążyłem. 
Serce moje zmęczyło się

Zachwytem,

Rozpaczą,

Gorliwością,

Nadzieją. 
Paszcza lewiatana

Zamykała się na mnie. 
Nagi leżałem na brzegach

Bezludnych wysp. 
Porwał mnie w otchłań ze sobą

Biały wieloryb świata. 
I teraz nie wiem

Co było prawdziwe. 

( "Tak mało",Berkeley, 1969 r.)
Na co musimy się odważyć w naszym życiu, z czym nie zwlekać, aby nie powiedzieć kiedyś tak jak Miłosz i wielu innych: Nie zdążyłem? Jeśli człowiek ma pasje życiowe, jasno określone cele, to ciągle odczuwa niedosyt i obawia się, że nie zdąży ze wszystkim, nie zrealizuje się w swym życiu. Towarzyszy mu ciągła obawa, że nie zdąży wszystkich swoich planów zrealizować. Życie niesie wiele niespodzianek. Nie wiemy, jakim czasem dysponujemy. Przypomina to trochę hazard. Grę o swe marzenia, cele, plany, ich realizacje...Tak przemijają pokolenia, epoki, cywilizacje całe. Świat się przeobraża od chwili powstania. Bez zatrzymania. Musimy zdawać sobie z tego sprawę, i z tego,  że zmieniając rzeczywistość, korzystamy z dorobku minionych pokoleń, a z naszych dokonań będą korzystać nasi następcy. Jeśli tylko pozwolimy,aby nadal Świat istniał i przemieniał się  swoim rytmem, a my byśmy przemijali równolegle do niego.Natura człowieka jest taka, że często jest w stanie zrozumieć jaką wartość miało dla niego coś, dopiero wtedy gdy to przeminęło. Taką wartością jest młodość, której nie da się zatrzymać, ale można ją przeżyć wykorzystując maksymalnie wszystko to co daje nam los, co daje życie w obecnych czasach. Każda chwila, każdy dzień przemija bezpowrotnie. Mamy tylko jedno życie, jeżeli nie wierzymy w reinkarnację. To my jesteśmy kowalami swojego losu, narratorami swych powieści życiowych, autorami. Recenzentem jest czas. Czas i przemijanie, są ściśle ze sobą powiązane i nam towarzyszą przez całe nasze życie. 

"Znane są tysiące sposobów zabijania czasu, ale nikt nie zna sposobu, aby go wskrzesić" (Albert Einstein).

I tylko monotonny odgłos fal wylegających na ustecką plażę złudnie stara się nas przekonać o tym, że trwać będzie wiecznie....