Na Ławicy Słupskiej w nocy z 30 na 31 stycznia 1945 i z 9 na 10 lutego 1945, radziecka łódź podwodna " S-13 " dowodzona przez kapitana 3 rangi Aleksandra Iwanowicza Marinesko zatopiła dwa niemieckie, zmilitaryzowane transportowce Kriegsmarine wiozące razem około 15 tys. ludzi: 12 tys. uchodźców i 3 tys. żołnierzy, marynarzy  i dygnitarzy nazistowskich z Prus Wschodnich i Pomorza Gdańskiego . Były to M/S "Wilhelm Gustloff " oraz S/S "Steuben " . Okręty eskorty zdołały uratować tylko nielicznych szczęśliwców.21 stycznia 1945 r. Karl Dönitz, naczelny dowódca Kriegsmarine(ostatni naczelny dowódca Wehrmachtu i prezydent III Rzeszy) wydał rozkaz rozpoczęcia operacji "Hannibal" polegającej na ewakuacji personelu szkolnych flotylli okrętów podwodnych z Gdyni i Piławy. Zadanie to miało wykonać kilka statków, wśród których były "Wilhelm Gustloff" oraz "General von Steuben". Statki te miały ewakuować od końca stycznia 1945 r. do początku lutego cały personel 2 Szkolnego Dywizjonu Okrętów Podwodnych  oraz jego wyposażenie. Powodem tej ewakuacji były szybkie postępy armii radzieckiej.Od maja 1939 roku "Wilhelma Gustloffa" pływał na linii Niemcy - Hiszpania, transportując m.in. osławiony Legion Condor, walczący po stronie hiszpańskich faszystów. Na początku wojny podzielił los innych wielkich statków pasażerskich i został przebudowany na statek szpitalny. Kapitan statku Friedrich Petersen 20 stycznia 1945 r. wydał rozkaz przygotowania statku do ewakuacji z Gdańska. 30 stycznia 1945 r. "Gustloff" wypływa w swoją ostatnią podróż. Według oficjalnej listy na pokładzie statku podczas ewakuacji z Gdańska znajdowało się 918 marynarzy i wykładowców szkoły broni podwodnej, 373 kobiet ze służby pomocniczej Kriegsmarine oraz kilka tysięcy uciekinierów z Prus Wschodnich. Po wypłynięciu poza półwysep Helski Gustloff został trafiony trzema torpedami wystrzelonymi z radzieckiej łodzi podwodnej " S-13 ". Statek pogrążał się w wodzie przez 63 minuty, płynąc cały czas siłą inercji. Utonęło wówczas, według najnowszych badań, ponad 10000 ludzi (podaje się również liczbę 9343 ofiar), uratowano zaś 838 rozbitków, a według innych źródeł 1252. Do połowy lutego zwłoki ofiar katastrofy wyrzucane były jeszcze przez morze na okoliczne plaże.W połowie lat 50-tych Polska Ratownictwo Okrętowe podjęła nieudaną próbę podniesienia "Gustloffa". Wrak spoczywa na głębokości 48 m.Mimo zatopienia "Wilhelma Gustloffa" ewakuacja z Gdyni i Piławy nie została wstrzymana. 9 lutego 1945 r. port w Piławie opuścił transportowiec wojska "Steuben". Był on pięknym dwukominowym "pasażerem" zbudowanym w 1923 r. przez stocznię w Szczecinie. Wieczorem 9 lutego konwój ruszył z prędkością 12 węzłów  w kierunku otwartego morza, portem docelowym miało być Świnoujście. Tymczasem na północny zachód od Rozewia patrol pełnił osławiony już radziecki okręt podwodny "S 13" . Okręt ten po zatopieniu statku "Wilhelm Gustloff", nie atakowany przez niemieckie okręty spokojnie wyczekiwał na kolejną ofiarę. Około godz. 20.15 wachta obserwacyjna znajdująca się na kiosku "S 13" zaobserwowała łunę na horyzoncie. Okręt podwodny w zanurzeniu skierował się natychmiast kursem na zbliżenie. Około północy "S 13" wynurzył się i zaobserwował 3 statki. Kapitan Marinesku wydał rozkaz zanurzenia i zajęcia dogodnej pozycji do strzału. O 00.50 okręt zajął odpowiednią pozycję do przeprowadzenia skutecznego ataku. Odpalono dwie torpedy. Obie były celne. Pierwsza trafiła w dziób na wysokości mostka, druga w śródokręcie w rejonie pomieszczeń kotłów. "Steuben" natychmiast zaczął płonąć i powoli pogrążać się w otchłani zimnego morza. Dwie minuty po trafieniu torped "Steubenem" wstrząsnęły kolejne eksplozje. To wybuchły gorące kotły. Kilkanaście minut później "Steuben" pogrążył się całkowicie pod wodą, a wraz z nim na dno poszło 3608 jego pasażerów. Okręty eskorty uratowały tylko 659 ludzi.S/s STEUBEN należący przed wybuchem II wojny światowej do najbardziej luksusowych statków pasażerskich na świecie znalazł swój kres na głębokości 71,5 m.