Znane z młodych lat hasła: "ziemia to grunt, a grunt to matka... matki się nie sprzedaje... nie rzucim ziemi, skąd nasz ród" nabierają coraz bardziej symbolicznego tylko znaczenia. Pogląd, że własność ziemi stanowi podstawę bytu materialnego ludności oraz odrębności państwowej, stracił sens dawno temu wraz ze zwycięstwem kapitalizmu. Odtąd liczy się to, kto ma w ręku banki, transport, nieruchomości, wynalazki, know-how itd. Nie wspominając nawet o globalizacji, gdzie kwestie terytorialne w ogóle tracą w polityce znaczenie, bo potęga, władza, bogactwo i zdolność do ekspansji nie mają związku z obszarami ziemi, z ich własnością. A nawet stają się niezależne od terytorialnej, obszarowo ograniczonej władzy państwowej, której znaczenie maleje. Polscy nacjonaliści, tak jak Talibowie, Tutsi,konserwatywny odłam IRA czy Baskowie z ETA reprezentują mentalność plemienną. Nieprzyjednaną wrogość do wszystkiego co wiąże się z migracją biznesową tłumaczą obroną rodzimych interesów. Najbliższy im mózgowo jest pies łańcuchowy w zagrodzie, który szczekając i błyskając kłami broni swego terytorium odstraszając potencjalnych gości. Analogia do psa ogrodnika całkiem jest na miejscu. Dyskusja współczesnego biznesmena, bądź polityka z zatwardziałym nacjonalistą nie ma sensu, przypominałaby bowiem przekomarzanie się maklera giełdowego z aniołem wieszczącym koniec świata...A przecież piękno naszych miast, w tym Ustki, zawdzięczamy przede wszystkim otwarciu się na Świat. Na przybyszy, których chcemy nakłonić do pozostania jak najdłużej w naszych miejscowościach. Każdy dzień, to są złotówki napływające w różny sposób do kasy miasta, do naszych kieszeni. Tak samo jest z inwestorami. Przyciągając do siebie biznesmenów tworzymy dogodne warunki dla nas i dla naszego potomstwa. Jednakże my musimy stworzyć dogodne warunki do tego, aby móc patrzeć w przyszłość z otuchą. :)