Panoszą się w Polsce cztery siły zorganizowane przeciw naszej radości życia: różnego rodzaju wyłudzacze, złodzieje samochodów, fanatycy religijni i maniacy ekologiczni. Ci ostatni dokonali pomieszania pojęć. Ekolodzy to minimalna mniejszość terroryzująca poważną większość. Większość, niestety, daje się zaś terroryzować, nawet popiera poczynania sprzeczne z jej interesami i co więcej ­ wygodą. Znanym trickiem, który ekologom zapewnia przewagę, jest tworzenie przez nich wrażenia świętości. Przyroda to sacrum, a jego obrońcy mają świętą rację. Zieloni postawili na głowie pojęcie środowiska naturalnego człowieka, a z nietkniętej  przyrody uczynili tabu, którego nikt nie ośmiela się intelektualnie,a tym bardziej fizycznie naruszać. A już na pewno nie odważamy się kopnąć w du*ę tych szalbierzy. Władz państwowych wszelkiej orientacji strach ten dotyczy też, niestety. A przecież chroniąc nieskażone cywilizacją miejsca powinni propagować obcowanie z naturą poprzez ogólną dostępność parków krajobrazowych, rezerwatów przyrody. Uczyć w ten sposób szacunku ludzi dla natury, której zawdzięczamy nasze istnienie i dzięki której możemy wypoczywać ciesząc się zdrowiem i podziwiając jej cuda. Zamiast zakazów wstępu w miejsca ostoi przyrody sprzed tysięcy lat powinno się bardziej zwrócić uwagę na zabezpieczenie tych miejsc przed bezmyślną dewastacja, którą na pewno nie jest wstęp ludzi ciekawych i żądnych obcowania z naszym naturalnym środowiskiem sprzed lat. Ekolodzy  tę przyrodę starają się odgrodzić od człowieka, uczynić ją nieprzystępną wtedy, kiedy człowiek zapragnie opuścić  swe środowisko naturalne obecnie. Czyli zamienić gwarne, pachnące benzyną, dymem, frytkami i asfaltem ulice, bary nadmuchane dymem tytoniowym, przegryzającym się pięknie z aromatem wódki i piwa, mieszkania tworzące amalgamat dźwięku telewizyjnego, ulicznego i odgłosów wydawanych przez sąsiadów, klimatyzację na środowisku obce mu, egzotyczne, ­ bo na naturalne środowisko krów, kur, górali, owiec, marynarzy, kozic lub ryb przesyconym jodem i ­spędzić tam urlop albo weekend. Przypomnieć sobie naturalny powiew życia, spędzić nocleg na łonie natury, spacerować przy poświacie księżyca brzegiem morza do brzasku, zachłystywać się rześką bryzą morską, przemierzać bezdroża ruchomych wydm w poszukiwaniu znaków istnienia tam przyrody, leniuchować w promieniach słońca na bezkresnej plaży, zażywać kąpieli morskich, podziwiać takie dziwa natury jak wydmowe sosny z pożółkłymi igłami z powodu jej niedożywienia, honkenie piaskową, rukwiel nadmorską, piękny mikołajek nadmorski, piaskownicę zwyczajną, kocankę piaskową, jastrzębiec baldaszkowy, fiołek nadmorski, chrobotek, wrzos zwyczajny, borówkę brusznicę, tajężę jednostronną, śmiałka pogiętego, gruszyczkę, zimozióła północnego, liczne mchy i porosty.To wszystko, to piękno jest po to aby je podziwiać! Nie, nie z ilustracji czy też ekranu telewizora a własnie poprzez świadome obcowanie ze światem flory oraz fauny. Tak samo jak bezowocnymi i z pryzmatu czasu bezsensownymi okazały się hasła nawołujące za PRL-u do niedeptania trawników, tak też obecnie olbrzymim nieporozumieniem jest odgradzać ludzkość od tych wszystkich cud i cudeniek murem zakazów, czyli otaczać prewencją przed wyimaginowanym złem widzianym w każdym z nas. Wystarczy tylko założyć, że turysta z założenia to nie prymitywny wandal chcący za  wszelką cenę wyszumieć się w czasie urlopu i zniszczyć wszystko w zasięgu jego wzroku a wykształconym, cywilizowanym, świadomym ogniwem tego wszystkiego co nas otacza a nie zostało wytworzone przez cywilizację. :)